W yniku uszkodzeń układu nerwowego u danej osoby mogą pojawić się zaburzenia mowy takie jak: dyzartria, poporażenne zaburzenia artykulacji, apraksja mowy oraz jąkanie neurogenne. Czym się objawiają? Jakie są różnice między nimi?
Dyzartria
Dyzartria to zaburzenie oddychania, fonacji oraz artykulacji, które spowodowane jest niewłaściwym napięciem mięśni oddechowych, strun głosowych, warg, policzków, języka, podniebienia miękkiego i/lub niewłaściwą ich koordynacją. Zależnie od miejsca uszkodzenia oraz objawów, możemy wyróżnić rożne typy tego zaburzenia (np. dyzartria ataktyczna, dyzartria wiotka), w tym typy mieszane. Dyzartria może być różnie nasilona i w różnym stopniu ograniczać zrozumiałość mowy pacjenta.
Poporażenne zaburzenia artykulacji
Najczęściej pojawiają się przy porażeniu/ niedowładzie nerwu twarzowego lub podjęzykowego, gdy osłabieniu ulega sprawność wargi/ policzka lub języka. Obniżone napięcie mięśniowe, gorsza precyzja i mniejszy zakres ruchu prowadzą do niewłaściwej wymowy.
Apraksja mowy
Kolejne zaburzenie mowy to apraksja, która rzadko występuje w czystej postaci. Najczęściej towarzyszy afazji ruchowej lub dyzartrii. Istotą zaburzenia jest trudność z dowolnymi czynnościami ruchowymi umożliwiającymi mówienie i realizację określonych dźwięków.
Jąkanie neurogenne
Niepłynność mowy może pojawić się u osoby, która przed zachorowaniem nie miała tego typu trudności. Zdarza się, że zacinanie się jest jedynym skutkiem udaru/ urazu, jaki odczuwa pacjent.
Wszystkie wymienione zaburzenia mowy mogą skutecznie utrudniać funkcjonowanie i ograniczać mozliwości komunikacji z otoczeniem. Dlatego nie warto zwlekać z wizytą u logopedy.